با شما هستم خانم نویسنده، حواست کجاست؟ قرار نشد هرجا در گذشته ماندم مرا بکشی بیرون؟ خب معلومه، مثلا همینجایی که هستیم، من از اول راه تا اینجایش را همیشه آمده‌ام، بقیه‌اش را هم هیچوقت درست و حسابی نفهمیدم چطور باید رفت.
منظورم اینه که من که هنوز همون شخصیتم، گره داستان هم که همون قبلی هست. شخصیت مکملی هم که کنارم نگذاشتی، خب پس چی باعث میشه که داستان متفاوت بشه؟!
خب قبول دارم کلی تصمیم بود که اون موقع گرفتم و الان ممکنه به نظرم اشتباه باشن، یا اینکه پشیمون باشم از اینکه کارهایی رو نکردم، اینها قبول، ولی مگر من چقدر میتونم از اینی که هستم فاصله بگیرم؟
چی؟ اصلا خودت میفهمی چی میگی؟ معلومه که من آدم خاصی هستم برای خودم، معلومه که روش خاص خودم رو دارم، فکرهای خاص و قواعد خاص خودم رو، فکر کردی راحته کنار گذاشتن اینها؟ اصلا بذار فنی صحبت کنیم، اگر من یک کیسه برنج باشم، میتونم یکدفعه شیرینی دانمارکی بشم؟ نه. ولی شیربرنج میتونم بشم، حالا شیر کو؟ شیر نداریم، پس من همون کیسه برنجم!
باشه تو بگو، اصلا کیسه برنج هم نیستم، خب تو بگو مثلا چیم. چی؟ هیچیِ هیچی یعنی چی!
نمیفهمم چی میگی خدایی.. کیسه برنج بودم یک خاصیتی داشتم هیچی نباشم که کلاهم پس معرکه است!
خب، خب، اونم درست، بله گرفتم، میفرمایی اگر جیبم خالی باشه هرچی دربیاد میذارم روی سرم. بله، اینم راهیه. پس فراموشی یعنی این، خب باید امتحانش کرد نمیدونم، شاید راست بگی، شایدم راست نگی! بذار الان واستادم اینجا، خوبه، خوبه دیگه ها؟ اینجا کجاست؟ من باید بگم، خب یک چیزی هست برای خودش دیگه فلان و بهمان. بعد میگی از اینجا کجا برم؟ هرجا خواستم؟ هرجا بهتر بود؟ هرجا قبلا میخواستم برم؟ ببخشید قبلا رو ولش. خب پس فکر کنم از اینجا کجا، باشه. در نظر میگیرم. بعد چی؟ آها، این مهمه، اگر رفتیم اونجا که هنوز نمیدونم کجاست چی میشه؟ هیچی، یعنی اونجا میشه اینجا، دوباره نگاهش میکنم چیه، بعد فکر کنم از اونجا به کجا، بعد باز چی میشه؟ هیچی. همینطور هیچی، هیچی، هیچی، تا کجا؟ تا هرجا دلم خواست؟ انگار تازه حالا یک کم نقش رو گرفتم، یعنی همون فراموشی رو!
منظورم اینه که من که هنوز همون شخصیتم، گره داستان هم که همون قبلی هست. شخصیت مکملی هم که کنارم نگذاشتی، خب پس چی باعث میشه که داستان متفاوت بشه؟!
خب قبول دارم کلی تصمیم بود که اون موقع گرفتم و الان ممکنه به نظرم اشتباه باشن، یا اینکه پشیمون باشم از اینکه کارهایی رو نکردم، اینها قبول، ولی مگر من چقدر میتونم از اینی که هستم فاصله بگیرم؟
چی؟ اصلا خودت میفهمی چی میگی؟ معلومه که من آدم خاصی هستم برای خودم، معلومه که روش خاص خودم رو دارم، فکرهای خاص و قواعد خاص خودم رو، فکر کردی راحته کنار گذاشتن اینها؟ اصلا بذار فنی صحبت کنیم، اگر من یک کیسه برنج باشم، میتونم یکدفعه شیرینی دانمارکی بشم؟ نه. ولی شیربرنج میتونم بشم، حالا شیر کو؟ شیر نداریم، پس من همون کیسه برنجم!
باشه تو بگو، اصلا کیسه برنج هم نیستم، خب تو بگو مثلا چیم. چی؟ هیچیِ هیچی یعنی چی!
نمیفهمم چی میگی خدایی.. کیسه برنج بودم یک خاصیتی داشتم هیچی نباشم که کلاهم پس معرکه است!
خب، خب، اونم درست، بله گرفتم، میفرمایی اگر جیبم خالی باشه هرچی دربیاد میذارم روی سرم. بله، اینم راهیه. پس فراموشی یعنی این، خب باید امتحانش کرد نمیدونم، شاید راست بگی، شایدم راست نگی! بذار الان واستادم اینجا، خوبه، خوبه دیگه ها؟ اینجا کجاست؟ من باید بگم، خب یک چیزی هست برای خودش دیگه فلان و بهمان. بعد میگی از اینجا کجا برم؟ هرجا خواستم؟ هرجا بهتر بود؟ هرجا قبلا میخواستم برم؟ ببخشید قبلا رو ولش. خب پس فکر کنم از اینجا کجا، باشه. در نظر میگیرم. بعد چی؟ آها، این مهمه، اگر رفتیم اونجا که هنوز نمیدونم کجاست چی میشه؟ هیچی، یعنی اونجا میشه اینجا، دوباره نگاهش میکنم چیه، بعد فکر کنم از اونجا به کجا، بعد باز چی میشه؟ هیچی. همینطور هیچی، هیچی، هیچی، تا کجا؟ تا هرجا دلم خواست؟ انگار تازه حالا یک کم نقش رو گرفتم، یعنی همون فراموشی رو!
